جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مونتن به طور گسترده ای به عنوان یکی از مهم ترین شکاکان قرن شانزدهم در نظر گرفته شده است. با این حال، اگر مقالات او را به عنوان یک کل در نظر بگیریم، معلوم می شود که او بیشتر یک متفکر شکاک مانند سقراط یا آگوستین مقدس است تا پیرونیستی مانند سکستوس امپریکوس. او بیشتر به شکاکیت آکادمیک نزدیک است تا به شکاکیت مطلق پیرونیسم. این تز ادعا می کند که علیرغم اکثر تحقیقات مدرن، بزرگترین بدهی مونتن به منابع باستانی به سقراط، افلاطون، سیسرو، سنت پل، سنت آگوستین و پلوتارک است تا سکستوس امپیریکوس. من استدلال می کنم که مونتن با تمایز بین شکاکیت آکادمیک و پیرونی آشنا بود و جست و جوی او برای حقیقت به این معنا بود که او بیشتر با سقراط و سنت آگوستین میل داشت تا سکستوس امپریکوس یا پیرو. او قضاوت خود را بیشتر به تعلیق نینداخت: برعکس، او آن را در هر موقعیتی اعمال می کرد. سنت مسیحی نشانی مهم‌تر از آنچه در ابتدا در مقالات مونتن تصور می‌شد بر جای گذاشت. این بازنگری در شک مونتن منجر به ارزیابی مجدد جنبه‌های مختلف سنت شک‌گرایانه از دوران باستان می‌شود. در این پایان نامه من نشان می دهم که شک مونتن تا حدی با حضور شکاکیت در سنت یهودی-مسیحی، عهد عتیق و در سنت پل، لاکتانتیوس و آگوستین قدیس شکل گرفته است. جریان‌های قدرتمند شک‌گرایی در سنت‌های مختلف در قرون وسطی نفوذ کردند و اگرچه وجود آنها تأیید شده است، اما بدهی احتمالی آنها به دوران باستان یونانی-رومی و تأثیر آنها در بازیابی و انتقال شک‌گرایی در اوایل دوره مدرن هنوز نیاز به بررسی بیشتر دارد. من استدلال می کنم که در بحران شکاک اوایل دوره مدرن، نوشته های سکستوس ممکن است به این بحران دامن بزند، اما آنها آن را آغاز نکردند. من ادعا می کنم که احیای Sextus Empiricus بیشتر یک نتیجه بود تا یک علت بحران شک. با توجه به اینکه شک گرایی بخش اساسی از کل مقالات است، می توان گفت که مونتن بخش مهمی از بحران شک بود، اما شک او توسط سکستوس شکل نگرفت. من در این پایان نامه اصالت مونتن و پیچیدگی اندیشه او را ارائه می کنم، و اگرچه گاهی پیگیری آن دشوار است، دیدگاه او کاملا هماهنگ و منسجم است. مونتن ایده های بسیاری را که پیش از او رفته بودند، در نظر گرفت، گاهی آنها را دنبال می کرد، گاهی راه خودش را می گرفت. مونتنی به امکان دانش واقعی معتقد بود، حتی اگر به سنت سقراط و آگوستین، از دستیابی به آن در زندگی یک نفر ناامید بود. مونتن شکاکی بود که به وجود حقیقت اعتقاد داشت و آن حقیقت را از طریق مقاله جستجو می کرد.

ترجمه ماشینی : این سوال مطرح می شود که خود بودن به چه معناست؟ استدلال می‌شود که جست‌وجوی پاسخ در ویژگی‌های روانی-فیزیکی خود فرد، خودداری بی‌قرار انسان از قناعت به آنچه هست را در نظر نمی‌گیرد. نقطه شروع تحقیق این است که درک آنچه که انسان را به خود می‌سازد، باید «فراتر» را در نظر بگیرد که او به دنبال تعریف خود است. این فرض اولیه است که توضیح می دهد که چگونه هایدگر و بوبر با هم در نظر گرفته می شوند، زیرا هر دو فیلسوف در این دیدگاه مشترکند که انسان موجودی استاتیک است، موجودی که به نحوی از خود «متفاوت» است. با این حال، دقیقاً زمانی است که هایدگر و بوبر در کنار هم قرار می‌گیرند که مشکل این تز مطرح می‌شود، زیرا دیدگاه‌های آن‌ها متقابل به نظر می‌رسد. در درک هایدگر، انسان زمانی تنها خودش است که به سوی امکان نیستی خود پیش می‌رود. در مقابل بوبر، این رابطه عشقی است که فرد را قادر می سازد خودش باشد. هدف از مقایسه، تلاش برای مواجهه با واقعیت مرگ برای هر فرد با تأثیر آن بر هویت و همچنین واقعیت عشق به دیگری است که فرد را آزاد می کند تا خودش باشد. این بحث مطرح می شود که رابطه انسان با انسان آن گونه که بوبر ارائه می کند مستلزم بازسازی ریشه ای تحلیل هایدگر از هستی است. پیشنهاد می‌شود که از طریق واقعیت عشق که در برابر جهان «آنگونه که هست» مقاومت می‌کند، از جمله قدرت مرگ، مرزهای هستی باید دوباره تعریف شوند. اگر عشق به عنوان پدیده‌ای هستی‌شناختی پذیرفته شود، به نظر نمی‌رسد که ظهور آن در هستی‌شناسی هستی به سوی مرگ هایدگر قابل توضیح باشد. از سوی دیگر خاطرنشان می شود که اگر بتوان هستی شناسی جایگزینی بر عشق ساخت، امکان نهایی مرگ را نمی توان نادیده گرفت. در اینجاست که می‌توان از هایدگر برای تقویت مفهوم بوبر از رابطه استفاده کرد، زیرا به نظر می‌رسد که بوبر محدودیت انسان و تهدیدی که برای رابطه «من-تو» به‌عنوان مقوله‌ای هستی‌شناختی ایجاد می‌کند را نادیده می‌گیرد. در بخش پایانی پایان نامه، این بحث مطرح می شود که پدیده عشق نمی تواند ریشه در این دنیای در حال مرگ داشته باشد. پیشنهاد می‌شود که تبیین واقعیت عشق و قدرت آن در ایجاد هستی شخصی مستلزم دیدگاه معاد شناختی است. تنها از چنین منظری، با امتناع آن از پذیرش مرگ به عنوان شرط خود انسان، می توان هستی شناسی جایگزینی برای هایدگر یافت. نتیجه ای که به دست می آید این است که مفهوم خدا در نگرش به خودبودن که در این نظریه مطرح شده است، ضمنی است. مطابق با این نتیجه، در فصل پایانی برخی دلالت های الهیاتی از دیدگاه رابطه ای از خود ترسیم شده است. به طور خاص، این سؤال مطرح می شود که آیا می توان افراد در ترینیتی را به عنوان منبع نهایی شخصیت تلقی کرد؟ در نهایت، الزامات یک انسان‌شناسی مسیح‌شناختی سازگار با خود بودن رابطه‌ای در نظر گرفته می‌شود.

ترجمه ماشینی : الهیات کفاره نجات برای قربانیان رنج‌دیده مشکل‌ساز است، که خواستار تغییر در نحوه تصور ما از خدا و نگرش امروز به نجات است. تصویر تحریف شده از خدا و نجات خدا، کسانی را که در مضیقه هستند از یافتن تسلی، شفا و اختیار از طریق ایمان خود محروم می کند. من هرمنوتیک انتقادی فمینیستی رهایی را به کار می‌برم که نشان می‌دهد به کارگیری CDH می‌تواند خشونت و سایر اشکال شر را علیه حاشیه‌نشینان، زنان و جهان طبیعی در خود جای دهد. باید استعاره هایی برای خدا یافت که بتواند به کسانی که رنج می برند، رزق و روزی معنوی ارائه دهد و ایده ای جایگزین از نجات خدا را دوباره تصور کند. درک رهایی خدا به‌عنوان همراهی، با میانجی‌گری جامعه‌ای عاشق، یکی از رویکردهای شبانی برای پاسخ به رنج‌ها در دنیای امروز ما است.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی مخالفت های سیاسی، اجتماعی و مذهبی با الهیات رهایی بخش در آمریکای لاتین طی دهه های 1960 تا 1990 و تحول مسیحیت است. در این دوره، اکثر کشورهای آمریکای لاتین دستخوش مبارزات اجتماعی و سرکوب سیاسی شدند که در آن مخالفت ها و آزار و اذیت ها از سوی دولت های دیکتاتوری و نظامی به وجود آمد که کسانی را که به فقرا متعهد بودند به عنوان کمونیست خطاب می کردند. الهیات رهایی بخش به عنوان یک گرایش کلیسایی و الهیاتی متعهد به فقرا در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 در آمریکای لاتین ظهور کرد. این پایان نامه منشأ، توسعه، گسترش و سرکوب الهیات آزادیبخش را دنبال می کند. این اثر معتقد است که تحت شرایط جنگ سرد و دکترین امنیت ملی، الهیات آزادیبخش هدف سرکوب سیاسی قرار گرفت زیرا تعهد آن با فقرا آن را به عنوان برانداز و کمونیست معرفی کرد. این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه با خشونت و ترویج مقابله با گروه‌های مذهبی سرکوب شد و به تغییراتی در مسیحیت منجر شد.

ترجمه ماشینی : در هسته انسان اشتیاق برای داشتن یک زندگی معنادار و یکپارچه وجود دارد. در تلاش برای درک آنچه که زندگی یکپارچه مستلزم آن است، این پایان نامه منابع الهیاتی، حقوقی و معنوی را به منظور درک قوه عملی انسانی که به عنوان وجدان شناخته می شود، مقایسه می کند. گفت‌وگوی میان‌رشته‌ای از این جهت حائز اهمیت است که جنبه‌های متعدد وجدان و چگونگی ارتباط آن با تصمیم‌گیری را در نظر می‌گیرد. مقایسه بین این منابع مختلف، تعادل لازم بین دنیای درونی و بیرونی فرد را نشان می دهد. این پایان نامه همچنین رابطه ذاتی انسان و اهمیت عضویت فرد در جوامع خود را نشان می دهد. اگرچه سفر به سوی یک زندگی جامع و یکپارچه پیچیده است، اما این پایان نامه پرسش های مهم مربوط به وجدان را به گونه ای طرح می کند که فرد بتواند به طور جدی برای داشتن یک زندگی جامع و یکپارچه تلاش کند.

ترجمه ماشینی : تسلط مسیح سفید در آمریکای لاتین برای حمایت "الهیاتی" از سلسله مراتب اجتماعی، نژادی و استعماری اسپانیایی ها در اکوادور استفاده شده است. لفاظی‌هایی که برای توجیه فرآیند بلانکوآمینتو به کار می‌روند همچنان نقش عظیمی در تحرک اجتماعی اکوادور ایفا می‌کنند و همچنین تعیین می‌کنند که چگونه قومیت‌های مختلف در اکوادور تحت حکومت و رفتار قرار می‌گیرند. جمعیت بومی و آفریقایی اکوادور نسبت به همتایان مستیزو و سفید خود در معرض میزان قابل توجهی خشونت، فقر و بیماری قرار دارند. در برابر جزر و مد این تحریف الهیاتی، من استدلال خواهم کرد که مسیح سیاه داول تصویر غالب یک مسیح سفید را همراه با سلسله مراتب ظالمانه ضمنی اش زیر و رو می کند، در عوض راه را برای چشم اندازی از آزادی برای کاتولیک های اکوادور هموار می کند.

ترجمه ماشینی : برخی از افراد بسیار بیشتر از آنچه اخلاق اقتضا می کند انجام می دهند: پزشکی را در نظر بگیرید که برای معالجه بیمار به یک منطقه دورافتاده یا خطرناک سفر می کند. من شرحی از ظاهر این «قدیس‌های اخلاقی» ارائه می‌دهم و استدلال می‌کنم که رفتار آنها بر تعهدات اخلاقی که بقیه ما با آن‌ها روبرو هستیم، تأثیر می‌گذارم. بر اساس گزارش برجسته سوزان ولف، مقدسین اخلاقی لزوماً جذاب نیستند - کسل کننده، بی ادب، وسواسی - و بنابراین به عنوان آرمان های شخصی بی ارزش هستند. من استدلال می‌کنم که این دیدگاه مقدسین را خودباختگی می‌کند و بر اخلاقی‌سازی بی‌اساس از ویژگی‌های شخصیت غیراخلاقی تکیه می‌کند. سپس نشان می‌دهم که تمایز بین دو نوع انگیزه اخلاقی به این موضوع بستگی دارد که آیا قدیس‌های اخلاقی غیرجذاب به نظر می‌رسند. یک عامل می‌تواند مستقیماً با ویژگی‌هایی که یک عمل را از نظر اخلاقی درست می‌سازد (درست بودن عمل)، یا در عوض با برخی مفهوم انتزاعی از خود «اخلاق» (درست بودن دیکتو) برانگیخته شود. قدیسان اخلاقی تنها زمانی غیرجذاب به نظر می‌رسند که اشتباه کنیم و فرض کنیم که آنها باید با تصور انتزاعی انگیزه داشته باشند و ویژگی‌های درست‌ساز را از بین ببرند. سپس استدلال می‌کنم که قدیسان اخلاقی با ارائه شواهدی حیاتی در مورد چگونگی انجام اعمال اخلاقی خارق‌العاده و در نتیجه اعمال واجب، تعهدات اخلاقی ما را تقویت می‌کنند. الزام اخلاقی در هسته خود موضوعی است که ما می توانیم معقولانه از یکدیگر مطالبه کنیم. نمی توان کسی را مجبور به انجام عملی کرد که معقول باشد فداکاری غیرقابل تحمل باشد. قدیسان اخلاقی شواهدی در مورد میزان فداکاری در انجام اعمال در مرزهای تعهد ایجاد می کنند. من استدلال می‌کنم که در چارچوب الزام اخلاقی، «فداکاری» از دست دادن فاحش رفاه است که به‌طور خنثی تعریف می‌شود. همانطور که موجودی شواهد ما گسترش می یابد، جهل موجه کاهش می یابد، در نتیجه شکست دهنده تعهدات حذف می شود. با دیدن اینکه اعمال با درجه فداکاری بالا به طور غیر قابل تحملی سنگین نیستند، استنباط می کنیم که اعمال با درجات فداکاری به طور قابل توجهی کمتر حتی سنگین تر هستند. این علم آن اعمال کوچک را واجب می کند.

ترجمه ماشینی : در حین بررسی تاریخچه مضامین الهیات رهایی بخش که در آثار موسیقیدان سیاهپوست ظاهر می شود (در کتاب مقدس و بلوز کلاس دکتر دانیل اسمیت-کریستوفر)، متوجه شدم که هنرمندان معاصر بیشتری وجود دارند که آثارشان نیز به این مضامین می پردازد، مانند لورین هیل. تز من با کمک دانشمندان سیاهپوست و زنانه استدلال می کند که نامگذاری واقعیت از طریق نوحه های موسیقایی یک عمل شفابخش است. علاوه بر این، نوحه نویسی اقدامی است برای پیشبرد جوامع و ارائه شفا به آنها، زیرا عمل تصدیق و زاری از رنج یک جامعه به حاشیه رانده شده به خودی خود رهایی بخش است. بنابراین، این عمل سوگواری به عنوان یک عمل حقیقت گویی عمل می کند که از انکار درد ناشی از سیستم های ظلم مانند نژادپرستی و تبعیض جنسی امتناع می ورزد. آلبوم لورین هیل The Miseducation of Lauryn Hill سپس الهیات نوحه را بیان می کند که در آن خود نوحه یک هدف شفابخش برای کسانی است که گوش می دهند.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر در سال‌های 1927 و 1928 پس از شهرت تازه‌ای که به‌دنبال انتشار کتاب «هستی و زمان» به دست آورد، سخنرانی‌ای با عنوان «پدیدارشناسی و الهیات» ایراد کرد که در آن درباره‌ی ارتباط کار پیشگامانه اخیرش در پدیدارشناسی وجودی با الهیات مسیحی بحث کرد. او به دور از ارائه فلسفه خود به عنوان روشی برای الهیات، در عوض تلاش کرد تا این دو را کاملاً از هم جدا کند، و اولی را به عنوان هستی شناسی بنیادی و دومی را به عنوان یک علم اثباتی بیشتر شبیه به تاریخ و با ایمان مسیحی به عنوان موضوع مثبت مطالعه آن قرار داد. این سخنرانی تا سال 1969 منتشر نشد، زمانی که هایدگر ضمیمه ای را اضافه کرد که نمونه ای از اندیشه هایدگر بعدی بود. هدف این پایان نامه، تبیین درست سخنرانی و ارائه نقدی بر طبقه بندی او از الهیات به عنوان علم ایجابی است. به دلیل توصیف وجودی او از ایمان مسیحی، فرمول الهیات او به عنوان مطالعه آن علم را به عنوان هستی شناسی بیش از آنچه او اجازه می دهد شبیه به فلسفه قرار می دهد. به جای اصلاح این مشکل، بهتر است که تعریف وجودی هایدگر از ایمان را رها کنیم و پیامدهای آن را برای پراکسیس الهیات مسیحی روشن کنیم. این منجر به «عمل و هستی» دیتریش بونهوفر می شود، پایان نامه ای درباره نقش هستی شناسی در الهیات مسیحی که به پدیدارشناسی هایدگر می پردازد. بونهوفر مدعی است که رویداد صلیب در مسیحیت نیازمند تحلیل وجودی مسیحی مستقل از تحلیل خود هایدگر از دازاین پیش از مسیحیت است. در اینجا نتیجه می‌گیرم که این دریچه‌ای برای کار الهیات در هستی‌شناسی فراهم می‌کند، کاری که متکلمان اگر می‌خواهند از فلسفه استقلال داشته باشند و به نحو ثمربخشی با آن درگیر شوند، باید از آن استفاده کنند. من سپس پایانی در مورد ضمیمه ارائه می‌دهم، جایی که پیشنهاد می‌کنم خود هایدگر متأخر این نیاز به الهیات را تشخیص دهد، هرچند فقط به شیوه‌ای ظریف.